25 Kasım 2005 Cuma

gyöözelem!!

tamam... güreşten döndüm. Zafer!! Ben kim miyim? :) korkmayın, hala adi radhika. Bir hafta ve iki uzun huzursuz gece, inanılmaz derecede gülünç uyku pozisyonları, sıçramalar ve yürüyüşlerden sonra bu öğlen saat 13 sularında sırt ağrısı kayboldu. Ama şimdi garip hissediyorum... onsuz ne yapacağım? (hahaahah!!) Belki de yatak odasında bekliyordur... Şimdi capa yapacağım, epeyce! Bu capa mala, zikir tesbihi, insanoğlunun elindeki en kuvvetli silah. Yumuşak ve hoş seslidir. Öyle ki, kalbinizi derinden etkiler. Kendinize geldiğinizde vurulduğunuzu anlarsınız. "BANG" Ölü değil henüz! Ama, canlı ve korkusuz.

denemeye gidiyorum.. .



ok... back from wrestling. Victory!! Who am I? :) dont be afraid, still adi radhika. After one week and two long restless nights, incredibly funny sleeping positions, jumps and walks, this noon at about 1am, backache disappeared. But now feels strange... what will i do without him? (hahaahah!!) Maybe he is waiting in the bedroom... Now I will do japa, quite alot! This japa mala, chanting beads is the strongest weapon man has in hand. It is soft and very nice voiced. So much so that, it effects your heart from deep inside. When you come to yourself, you see you are shot. "BANG" Not dead yet! But, alive and fearless.

I'm going to try it.. .


korkusuz . . . { bátor }

Hiç yorum yok: