hova tüünt? :-)

üstüne bastığım ot ne kadar alçak gönüllü . . şikayet etmiyor.

sığındığım, meyve ve çiçeklerini aldığım, kestiğim ağaç ne kadar hoşgörülü . . şikayet etmiyor.

ve Hare Krişna'yı zikretmek için insanın ottan daha alçak gönüllü, ağaçtan daha hoşgörülü ve hiçbir saygı beklentisi olmaması gerektiğini okuyorum.

ah böylesine niteliklerle süslenmiş o adanmışlar kalbe öylesine hoşnutluk verir ki, onlarla beraber olmak hemen derin mutluluk verir.

ya ben ne zaman Hare Krişna zikredeceğim? Güneş yakında doğacak, ve düşünüyorum, benim alçak gönüllülüğüm, hoşgörüm ve saygım nereye gitti?



how humble the grass I step on . . protests not.

how tolerant the tree I take shelter, fruits and flowers, then cut . . protests not.

how peaceful the devotee I meet . . and receive all respects.

and to chant Hare Krishna, I read that I must be humbler then a grass, more tolerant then the tree and have no expectation of respect.

oh those devotees enamelled with such qualities are so pleasing to the heart, their association brings immediate bliss.

and when will I chant Hare Krishna? Sun will rise soon, and I'm thinking, where has my humility, tolerance and respect gone?