gyógyszer

İnsanlara "söyleyin ve mutlu olun" diyoruz. Kutsal isimlerin söylenmesinde fevkalade saadet saklı. Hare Hare!

Yine de, düzenli olarak zikredenler, yeterli bilgisi ve tadı olanlar dahi bazen kendilerini mutsuz hissederler. Peki bu nasıl olur? Yanıt bulabilmek için yeterli bilgi ve zekaya sahip değilim ama sanırım iki sebebi var.

"Hare Hare'yi" unutuyoruz.

ya da

"Hare Hare" içine öylesine derin iniyoruz ki, eşsiz güzelliği bizleri acı tatlılığın lezzetini almamıza sebep oluyor.

Her türlü çaresiz durumda, sadece kalbinizin "Hare Hare'ye" devam etmesine izin verin. O tek ilaç, gününüz nasıl olursa olsun, size saniyeler içerisinde kahkahalar verecektir. Eğer Krişna'yı her zaman hatırlayabilseydik, O'nun sıcak sevgisini daima herkese yansıtabilirdik. Şimdi, BÜYÜK bir gülümseyiş görüyorum?? :-) evet evet.. lütfen yapın. Bu gece Sri Gauri'ye, "Bu bloğu Sana bırakıyorum." dedim. Herşey O'na ait ancak ben O'nun özellikle ekstra sorumluluk almasında direttim, her ne gerekirse buraya yazmış olmalı... şimdi çok uykuluyum, yatağa gidiyorum.



We are telling people, "chant and be happy." Within the chanting of the holy names, immense bliss is hidden. Hare Hare!

Yet, even those who regularly chant, have enough knowledge and taste may sometimes feel unhappy. So how does this happen? I dont have much knowledge nor intelligence to find an answer but I feel there might be two reasons.

We forget "Hare Hare."

or

We go so deep into "Hare Hare," its unique beauty makes us taste bitter sweetness.

In any hopeless case, just let your heart continue "Hare Hare." That is the only medicine, it will bring you laughters in seconds, however your day may be. If only we could always remember Krishna, then we would always be able to reflect His warm love upon everyone. Now, I see a BIG smile?? :-) yes, yes.. please do. Tonight, I told Sri Gauri, "I leave this blog onto You". Everything belongs to Her, yet I insisted She takes extra charge, so She should be writing whatever needed. . . I'm too sleepy now, going to bed.