reménytelen helyzetben is remél

bugün bu nektarlı satırları bulduğumda kalbimin çaresizlikle konuştuğunu hissettim...

Ne Krişna'ya sevgim var, ne de Krişna'ya sevgimi geliştirecek sebeplere -yani duymaya ve zikretmeye. Ve kişinin daima Krişna'yı düşündüğü ve O'nun nilüfer ayaklarını kalbine yerleştirdiği bhakti-yoga süreci de ben de yok. Felsefi bilgi ya da dindar işlere gelince, kendimde böyle faaliyetleri yapabilme fırsatını hiç görmüyorum. Ama bunların da üstünde, iyi bir ailede dahi doğmuş değilim. Bu nedenle, sadece Sana dua etmeliyim, Gopijanavallabha [gopilerin koruyucusu ve sevgilisi olan Krişna]. Sadece umuyor ve diliyorum ki şu veya bu şekilde Senin nilüfer ayaklarına yaklaşabileyim, ve bu umut bana acı veriyor, çünkü yaşamın bu aşkın amacına yanaşmakta kendimi epey yetersiz buluyorum.
-Srila Rupa Goswami, Bhakti-rasamrita-sindhu, NOD, p. 137



finding these nectarian lines today, I felt my heart spoke out in vain...

I have no love for Krishna, nor for the causes of developing love of Krishna -namely, hearing and chanting. And the process of bhakti-yoga, by which one is always thinking on Krishna and fixing His lotus feet in the heart, is also lacking in me. As far as philosophical knowledge or pious works are concerned, I dont see any opportunity for me to execute such activities. But above all, I am not even born of a nice family. Therefore I must simply pray to You, Gopijanavallabha [Krishna, maintainer and beloved of the gopis]. I simply wish and hope that some way or other I may be able to approach Your lotus feet, and this hope is giving me pain, because I think myself quite incompetent to approach that transcendental goal of life.
-Srila Rupa Goswami, Bhakti-rasamrita-sindhu, NOD, p. 137